Zowaar! Een verslag! (in progress)
Door: G.
Blijf op de hoogte en volg Gilles
15 December 2012 | Brazilië, Belo Horizonte
Van uitstellen komt... Nog meer uitstel ... Totdat je op een moment komt waar je toch alweer meer dan 4 maanden in Brazilië zit...
....
WOW!
4 maanden!
Ik moet toegeven dat de tijd snel gaat, heeeeel snel!
Maar daar tegenover gebeurt dan ook weer heel veel.
Ik was gebleven bij me eerste familie na mijn trip naar Pirapora.
Dus laten we daar maar mee verder gaan, niet?
Alles ging zijn gangetje:
Wakker worden, ontbijt, school, naar huis, lunch, slaapie doen en een beetje kijken wat de plannen zijn van komend weekend, avondeten, beetje gamen, slapen en weer wakker worden.
Het werd beetje een sleur.
Niet zo erg want het waren gewoon schooldagen, dat gebeurt!
Weekenden daarintegen waren zeer verschillend!
Feestjes met me zus, naar oma (en familie), uitnodiging van Roterians krijgen. (etentje, uitje)
Maar dan opeens krijg ik te horen dat oma in het ziekenhuis ligt.
Ai...
Na een week van verschillende condities van oma.
Is ze jammer genoeg toch overleden.
Dit was op een zaterdag, sombere dag was dat.
Maar dan wat ik ervan geleerd had.
Oma werd de volgende dag begraven.
1 dag om alles te regelen.
1 dag om iedereen te bellen (ja bellen geen kaartje)
En voor die kon komen ging.
Rare ervaring.
Maar na dit kwam de sleur redelijk snel terug.
Alleen kwam de familie nu bijeen bij de tante in plaats van oma.
Paar weken daarna kreeg ik opeens een berichtje van me zus:
Zus: "heb nieuws"
Ik: "Ow, is het goed nieuws?"
Zus: "Voor jou wel ja denk ik, je verhuist van familie morgenavond"
Ik: "Dankje zus, dat is inderdaad zeer gaaf om te horen, maar ook wel jammer."
Ik ging dus naar een 2e familie.
Het punt was alleen,
Ik wist niks van me nieuwe familie.
Ik wist alleen dat ze dichtbij me 1e familie wonen.
Ik had gehoord van me zus dat ze erg streng waren.
En dat ik een moeilijke tijd tegemoet ging.
Ik wist niks over hoe de familie in elkaar zat.
Noch de namen, noch een adres.
Dus dat vond ik een beetje jammer van Rotary.
Gelukkig had ik nog wel 1 dag om een bedank cadeautje te kopen voor mijn familie!
Bloemetje!
Dus daar ging ik dan, me 2 koffers volgestouwd met alle spullen die ik had.
En ik had nog 2 tassen nodig voor de rest! (oeps)
Me nieuwe me 2e host... Nee .. MIJN FAMILIE.
IS
BUITENGEWOON
GEWEEEELLLLLLLDIGGGGGGG!
En dat meen ik serieus.
Ik dacht dat ik het heel moeilijk zou krijgen.
Maar ik kreeg een familie die super geweldig is.
1e nacht, ik was eindelijk alleen met me familie.
Mijn 'moeder' was heel enthousiast en vroeg of ik wat wou eten.
Maar ik had al gegeten dus ik weigerde.
Toen complimenteerde zij mijn Portugees, na 3 maanden Portugees beetje bij beetje kunnen spreken vanuit niks is zeker wel een prestatie.
Maar ik ben nog niet tevreden.
Dus ik was heel bescheiden en zij dat het echt wel meeviel hoe goed ik was.
Mijn broer was van het eerste moment mijn broer, dit gold hetzelfde voor mijn oom en natuurlijk mijn zus.
Een familie met een moeder, oom, broer en zus.
Maar toen ik een beetje gesetteld was vroeg mijn zus of ik mee wou naar 'balada' balada? een balad? klassieke dans? wat?
na wat gelach werd mij uitgelegd dat het ging om een feest.
Maar niet zomaar een feest, nee nachtclub.
Clubs, zoals De Rede 0321!
Ik was in 3 maanden alleen nog maar naar feesten van vrienden gegaan.
Natuurlijk zei ik JA! Wat moet ik aandoen? Stresss!
Na een korte verkleedsessie ging ik dus met een cool bloesje naar mijn eerste club in Brasilië.
Geniaal, goede muziek zeker.
1 klein probleempje.
Naja niet echt een probleempje maar het viel wel erg op.
Ja
Ik was in een gayclub.
(Joepie!)
Maar dat verpeste me nacht niet.
Het was een super ervaring.
....
WOW!
4 maanden!
Ik moet toegeven dat de tijd snel gaat, heeeeel snel!
Maar daar tegenover gebeurt dan ook weer heel veel.
Ik was gebleven bij me eerste familie na mijn trip naar Pirapora.
Dus laten we daar maar mee verder gaan, niet?
Alles ging zijn gangetje:
Wakker worden, ontbijt, school, naar huis, lunch, slaapie doen en een beetje kijken wat de plannen zijn van komend weekend, avondeten, beetje gamen, slapen en weer wakker worden.
Het werd beetje een sleur.
Niet zo erg want het waren gewoon schooldagen, dat gebeurt!
Weekenden daarintegen waren zeer verschillend!
Feestjes met me zus, naar oma (en familie), uitnodiging van Roterians krijgen. (etentje, uitje)
Maar dan opeens krijg ik te horen dat oma in het ziekenhuis ligt.
Ai...
Na een week van verschillende condities van oma.
Is ze jammer genoeg toch overleden.
Dit was op een zaterdag, sombere dag was dat.
Maar dan wat ik ervan geleerd had.
Oma werd de volgende dag begraven.
1 dag om alles te regelen.
1 dag om iedereen te bellen (ja bellen geen kaartje)
En voor die kon komen ging.
Rare ervaring.
Maar na dit kwam de sleur redelijk snel terug.
Alleen kwam de familie nu bijeen bij de tante in plaats van oma.
Paar weken daarna kreeg ik opeens een berichtje van me zus:
Zus: "heb nieuws"
Ik: "Ow, is het goed nieuws?"
Zus: "Voor jou wel ja denk ik, je verhuist van familie morgenavond"
Ik: "Dankje zus, dat is inderdaad zeer gaaf om te horen, maar ook wel jammer."
Ik ging dus naar een 2e familie.
Het punt was alleen,
Ik wist niks van me nieuwe familie.
Ik wist alleen dat ze dichtbij me 1e familie wonen.
Ik had gehoord van me zus dat ze erg streng waren.
En dat ik een moeilijke tijd tegemoet ging.
Ik wist niks over hoe de familie in elkaar zat.
Noch de namen, noch een adres.
Dus dat vond ik een beetje jammer van Rotary.
Gelukkig had ik nog wel 1 dag om een bedank cadeautje te kopen voor mijn familie!
Bloemetje!
Dus daar ging ik dan, me 2 koffers volgestouwd met alle spullen die ik had.
En ik had nog 2 tassen nodig voor de rest! (oeps)
Me nieuwe me 2e host... Nee .. MIJN FAMILIE.
IS
BUITENGEWOON
GEWEEEELLLLLLLDIGGGGGGG!
En dat meen ik serieus.
Ik dacht dat ik het heel moeilijk zou krijgen.
Maar ik kreeg een familie die super geweldig is.
1e nacht, ik was eindelijk alleen met me familie.
Mijn 'moeder' was heel enthousiast en vroeg of ik wat wou eten.
Maar ik had al gegeten dus ik weigerde.
Toen complimenteerde zij mijn Portugees, na 3 maanden Portugees beetje bij beetje kunnen spreken vanuit niks is zeker wel een prestatie.
Maar ik ben nog niet tevreden.
Dus ik was heel bescheiden en zij dat het echt wel meeviel hoe goed ik was.
Mijn broer was van het eerste moment mijn broer, dit gold hetzelfde voor mijn oom en natuurlijk mijn zus.
Een familie met een moeder, oom, broer en zus.
Maar toen ik een beetje gesetteld was vroeg mijn zus of ik mee wou naar 'balada' balada? een balad? klassieke dans? wat?
na wat gelach werd mij uitgelegd dat het ging om een feest.
Maar niet zomaar een feest, nee nachtclub.
Clubs, zoals De Rede 0321!
Ik was in 3 maanden alleen nog maar naar feesten van vrienden gegaan.
Natuurlijk zei ik JA! Wat moet ik aandoen? Stresss!
Na een korte verkleedsessie ging ik dus met een cool bloesje naar mijn eerste club in Brasilië.
Geniaal, goede muziek zeker.
1 klein probleempje.
Naja niet echt een probleempje maar het viel wel erg op.
Ja
Ik was in een gayclub.
(Joepie!)
Maar dat verpeste me nacht niet.
Het was een super ervaring.
-
21 December 2012 - 17:11
Toine Vos,:
Gilles,
wij hebben genoten van je bericht vanuit het verre Brazilie. Op de eerste plaats wensen wij jou goede Kerstdagen en straks een goede jaarwisseling. Dat zal al een bijzondere ervaring zijn. In een vreemd land bij een familie, die kennelijk wel bijzonder aardig is, maar toch je zult je eigen familiekringetje wel miassen, lijkt mij. Hier praten ze altijd over een witte Kerst, maar het is dit jaar denk ik een natte kerst, vergeleken bij Frankrijk is dat al een stuk miezerig, maar met Brazilie is dat een wereld van verschil, want ik hoor dat het 35-40 graden is. Tussen de regels door lezen we wel, dat jij van de ene verbazing in de andere valt, het zijn steeds weer bijzondere ervaringen, zoals dat overlijden van die oma en nu weer een avondje uit in een andere tent dan je verwachtte. Die belevenissen nemen ze niet meer van je af. Het is denk ik toch wel erg goed als jongeman (of eigenlijk voor iedereen wel) een keer aan de andere kant van de wereld in een totaal andere cultuur te vertoeven. Maak een leuk dagboek en kom straks bij de club met je evaluaties. Hier gaat alles goed: zondag lopen ze hier de Santa Fun Run, als kerstmannen verkleed wil Rotary de mensen, vooral de jeugd, laten bewegen en voor het goede doel nog wat geld bij elkaar sprokkelen, maar het gaat vooral om de sfeer.
Gilles, het ga je goed; heel mooie dagen en een heel goed nieuw jaar.
Heel veel groeten van Helena en Toine Vos. -
22 December 2012 - 10:30
Lambert Van Ommen:
Hallo Gilles,
Fijn om te lezen dat het goed met je gaat!
De tijd vliegt voorbij en dat is een goed teken.
Ik denk dat we straks een andere Gilles terug zien met een rijk gevulde tas vol waardevolle herinneringen en mooie ervaringen!
Mede namens Rotary Club Dronten wens ik je fijne kerstdagen en een goede jaarwisseling toe.
En natuurlijk een mooi 1e halfjaar 2013 in Brazilië .
Met vriendelijke groet,
Lambert van Ommen
Voorzitter RC Dronten -
27 December 2012 - 11:43
Fred Janknegt:
Dag Gilles,
Wat een belevenissen! Leuk te lezen dat verwachtingen soms niet helemaal uitkomen en dat je nieuwe verblijfsadres je goed bevalt. Wat een verrassing om ineens in een ander soort club terecht te komen dan (alweer) verwacht. Zo te lezen vermaak je je goed ondanks dat de schoolroute je niet erg lijkt te inspireren. Geniet en wellicht leer je vloeiend portugees te spreken. Mooi meegenomen als je weer terug bent want dit is toch weer een plusje op je CV.
Ik wens je een fijne jaarwisseling toe (Hoe zal dit toch gaan in Brazilië?) en een heel goed en voorspoedig 2012.
Groet,
Fred Janknegt
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
